Nog met nare herinneringen aan de barre winter van verleden jaar vers in ons geheugen, kregen we tot aan de Kerstdagen alweer drie weken ijs op ons dak. Enfin, op het moment dat ik dit schrijf, dooit het gelukkig weer. Gisteravond bespeurde ik het al aan de eenden. Ze begonnen ondanks de vorst, praatjes te krijgen en dat zegt genoeg. We zullen hopen, dat de dooi nu maar door zet, maar toch... in de zegswijze: „Als de dagen lengen, gaan de nachten strengen”, schuilt veel waarheid.