Er is een tijd geweest, dat de waarneming van een zeldzame vogelsoort pas werd geaccepteerd, als het exemplaar tegelijkertijd werd verzameld, lees: geschoten. De onthullingen over de „Hastings rarities” (Het Vogeljaar 1962, no. 6, blz. 434) leveren overigens het bewijs, dat zelfs dan nog (opzettelijke) knoeierijen mogelijk waren. Inmiddels is men, althans in West-Europa, vrijwel geheel van deze eis afgestapt. Dat kon, zeg vijftig jaar geleden, nog niet en het kan nog niet op alle plaatsen van de wereld. Het zijn juist de verzamelde exemplaren die het mogelijk hebben gemaakt (en nog maken) om de thans gebruikelijke, duidelijke veld-determineerboekjes en andere goede determineerwerken te schrijven! (Een punt, dat licht wordt vergeten.)