Als men ’n merel er zo bij ziet zitten en dat nooit eerder waarnam, komt als eerste reactie de gedachte op; dat beest is ziek of in ieder geval er slecht aan toe. En er komen al plannen naar voren hem te helpen, te redden als het kan. Nou, dat hoeft niet. Want ondanks de schijnbaar alarmerende en verontrustende houding en gedrag mankeert het diertje niets. In tegendeel, hij schijnt van het leven te genieten. En hier komen wij bij het onbegrijpelijke van de situatie. Het is zeer warm weer, ’s middags om één uur, de zon brandt. Er is dus alle reden om de schaduw op te zoeken. En daar zit nu die vogel in de felle zon op de hete aarde, met open snavel voor verkoeling en tegelijk met opgezette veren om zoveel mogelijk warmte op te vangen. ’n Rare toestand. De kop houdt hij iets gekanteld. Dit is misschien hiermee te verklaren dat hij tussen hoge planten zit en uit een oogpunt van veiligheid, om zowel naar boven als opzij een waakzaam oog te hebben, deze kophouding aanneemt. Hoewel ik dit bij iedere waarneming weer zag is deze verklaring van het verschijnsel misschien geheel onjuist.
Additional Metadata | |
---|---|
Het Vogeljaar | |
CC BY 3.0 NL ("Naamsvermelding") | |
Organisation | Stichting Het Vogeljaar |
Rein Stuurman. (1968). Een zonnebadende merel. Het Vogeljaar, 16(3), 547–548. |