Voortzetting van de Hongaarse dagboeknotities Een vogelparadijs aan het Velence-meer (II)

Om 8.00 zit ik alleen in de tent. De begeleiders zijn nauwelijks uit het gezicht of de oude vogels dalen en masse in de kolonie. Er zijn al flink grote jongen, die luid kekkerend bedelen met maaiende op- en neerwaartse bewegingen van de kop. Ook zijn er kleine jongen en zelfs zitten twee vogels nog op eieren. De ouden slepen met rietstengels, die ze in de nestrand schikken Soms hebben ze hevige ruzie en pikken elkaar fel. Sommige grote jongen gaan aan de wandel en komen dan blijkbaar op een verkeerd nest terecht, wat aanleiding geeft tot ruzie. Soms worden grote jongen, die te ver van het nest weglopen door de oude vogels met snavelpikken teruggestuurd. Het is een hele drukte met veel lawaai De meeste jongen kekkeren onophoudelijk, maar ook hoor ik geregeld een triller, veel grover en lager dan van een groenling, daarbij maaien de koppen uittentreure heen en weer. Blijkbaar denken ze dat er gevoerd moet worden, maar de oude vogels zijn helemaal niet op de visvangst geweest. Ze hebben dus geen voer bij zich en dat schijnt niet tot de jongen door te dringen. Een enkele maal wordt er toch gevoerd. Daarbij omvat de oude vogel zowat de hele kop en hals van het jong, dan komt het voedsel brakende naar boven, maar je ziet het niet, want het wordt door het jong achter uit de keelzak van de oude gehaald en direct opgeslokt heeft. (Opm.: ook bij aalscholver en pelikaan wordt het voedsel uit de keelzak van de ouden gehaald. Al deze vogels hebben een naakte keelhuid, zeer doelmatig aangepast aan de manier van voeren, want een huid met veel veerinplantingen moet wel zwakker zijn).