Deze organisatie, ’waarvan het doel is de bescherming van alle Galliformes’, en die opgericht is in juni 1975, was het resultaat van de grote behoefte die veldornithologen, vogelfokkers en natuurbeschermers hadden aan een gezamenlijke organisatie voor het beschermen en fokken van deze hele Orde. De organisatie is iets geheel nieuws wat betreft opzet en opvatting en zij is, de ICBP uitgezonderd, de enige internationale organisatie, die zich uitsluitend bezighoudt met de vogelbescherming over de gehele wereld. Bovendien is het een uniek experiment in internationale democratie. Over het geheel genomen zijn fazanten en aanverwante soorten in bijna alle mooie delen van de wereld te vinden. Er zal een maximaal gebruik gemaakt worden van bestaande beschermde gebieden en beschermingsorganisaties, zodat de pogingen om Galliformes te beschermen beschouwd kunnen worden als onderdeel van de algemene behoefte aan natuurbescherming over de hele wereld. De WPA zal ook zijn beschermingsplannen ten uitvoer brengen in samenwerking met de nationale en continentale secties van de ICBP, met de instellingen, verenigingen en personen, die belang stellen in de bescherming van de Galliformes volgens biologische principes. De WPA gaat zijn beschermingsplannen verwezenlijken door middel van een aantal programma’s, bijvoorbeeld betreffende de Megapodes in Australazië, de Crecidae in Midden en Zuid-Amerika en de fazanten in Azië. Het eerste programma betreft de fazanten in Azië, omdat er een grote mate van medewerking aanwezig is in verscheidene Aziatische landen; de middelen zijn beschikbaar en het plan is direct technisch uitvoerbaar. In het IUCN Red Data Book (verbeterde druk van 1973) zijn niet minder dan 28 soorten Galliformes officieel opgenomen als zijnde in gevaar, waaronder 16 Aziatische fazantensoorten.