Dirk Spaan, die wel eens de Pallieter van Kortenhoef werd genoemd is ons op 73- jarige leeftijd ontvallen. Ik had het voorrecht hem te leren kennen en waarderen en hem vele jaren te kunnen volgen. Hij was een oprechte natuurvriend, verknocht aan zijn geboorteoord en met duizend tere banden en draden gebonden aan het plassencomplex van de Vecht, dat hem zo lief was. De dierbare schoonheid van dit unieke moeras- en waterland, kende hij als zijn broekzak. Het had geen geheimen voor hem, hij kende alle planten en dieren die dit landschap zo treffend stofferen.Hij had niét alleen een gezonde belangstelling voor de rijk geschakeerde vogelbevolking van zijn woonstreek, maar ook de insekten en de amphibiën vroegen zijn interesse. Hij hield van dieren en beschouwde en behandelde ze als onze medeschepselen. Hij studeerde aan de Kweekschool in Hilversum, maar toen hij de Lagere Akte had gehaald, was zijn drang naar onafhankelijkheid en vrijheid oorzaak dat hij niet het onderwijs inging. Beurtelings werd hij rietsnijder, mossentrekkeren kruidenzoeker. Hij werd een zwalker in God’s vrije natuur en niemand kende de plassen en moerassen van Kortenhoef, Loosdrecht en Ankeveen beter dan hij. En als de exploratie van zijn gebied niet meer mogelijk was met de roeiboot, dan ging het ploeterend en wadend of zwemmend door de wildernis verder. Hij zwom als een waterrat en deed dat graag. Evenals wandelen, want dat vond hij nog altijd de beste wijze van voortbeweging vanaf Adam tot op heden. Zo tippelde hij eens welgemoed de vierdaagse mede. Op klompen, want dat was zijn geliefde schoeisel.