Het bericht van het plotselinge overlijden van Jan Eygenraam overviel ons allen. Mijn gedachten gingen daarbij terug naar de tijd waarin ik hem zo goed heb leren kennen. Eygenraam was opgeleid voor onderwijzer en toen hij voor de klas stond was hij een goed onderwijzer. Op een gegeven moment verbood zijn gezondheid hem om onderwijzer te blijven, en dat terwijl hij in werkelijkheid niet ziek was en bepaald niet in ledigheid zijn leven zou willen doorbrengen. Het was op dat ogenblik dat hij met het voormalige ITBON in contact kwam. Hij kwam als medewerker in dienst omdat hij een grote kennis had van vogels en zoogdieren en hij blijk had gegeven van een groot gevoel voor onderzoek. Het zal hem zeker niet zijn meegevallen, in de eerste tijd, om het werk te doen waarvoor hij niet was opgeleid, maar, het moet worden gezegd: hij deed het voortreffelijk.