Om het behoud van de Ooievaar

Misschien leest u dit verhaal helemaal niet, want u bent er niet, de vogel is gevlogen, naar de Costa Brava of de Costa del Sol – joost mag weten waar het is, maar je hoort het vandaag wel te weten Of u bent in het land gebleven, dat kan ook, dat kan er nog net mee door. En als men u vroeg: waar gaan jullie heen, dan antwoordde u bijna verontschuldigend: wij blijven dit jaar gewoon hier. Die uitdrukking is veelzeggend. ”Wij blijven gewoon hier”. Anderen doen vreemd, u niet. Ach, zegt men dan, je weet niet half hoe mooi de Veluwe is. En als je nu maar een paar mooie dagen hebt...ach, en het is hier eigenlijk helemaal niet zo vol als je denkt. Als je maar even in de bossen bent, kom je geen kip meer tegen. Hoe zou dat komen, dat we, eenmaal in de bossen van Putten, Paasloo of Petten geen kip meer tegenkomen? Komt dat omdat onze bossen zo groot zijn? Of omdat de meesten van ons de auto eenvoudig niet uitkomen, of hooguit er naast gaan zitten, op aluminium klapstoeltjes, kijkend naar het voorbijrazend verkeer, en met de rug naar de bossen en de hei? Want we hebben drempelvrees voor de vrije natuur, we zijn haar ontwend. Bovendien: we hebben niet veel tijd, we moeten nog veel zien, we zijn er nu, en volgend jaar kan alles weer anders zijn.