Eén van de plannen uit de jaren twintig was landaanwinst door middel van inpoldering en het ziet er naar uit dat dat argument voor de Rijkswaterstaat voldoende is om de drooglegging van de Markerwaard door te zetten. De voorbereidingen ervoor vinden gewoon doorgang ook al is de beslissing nog niet genomen. Steeds verschijnen er nieuwe stukjes dijk. Gevreesd wordt dat hel parlement voor een fait accompli wordt gezet omdat de voorbereidingen al zo ver zijn dat men niet meer terug kan en dan zal er heel wat moeten gebeuren om de zaak alsnog terug te draaien. Een voorbeeld daarvan was de beslissing van de Tweede Kamer inzake de Oosterschelde in 1974. De druk van actiegroepen was toen echter zo sterk geworden dat men de zaak opnieuw in discussie nam en ten slotte tot overeenstemming kwam over een dam met doorstroomopeningen in plaats van een volledige afsluiting.