Bezoek aan de Col d’Orgambideska

Naar aanleiding van een artikel over de Col, (Orgambideska, col libre) in Het Vogeljaar, ontstond het plan naar de Pyreneeën te trekken en onszelf (Ton Schimmel, Piet Baas) van de toestanden daar op de hoogte te brengen. Na een nogal uitvoerige correspondentie met Jaap Taapken en de Franse vogelorganisatie besloten we het plan uit te voeren. Vrijdag vertrokken we per auto voor een 1500 km lange reis, die overigens met minimale moeilijkheden verliep, zodat wij zaterdagmiddag in de Pyreneeën aankwamen. Het rijden in een totaal onbekend berglandschap zal wel voor niemand meevallen. Maar het grootste probleem was wel dat we de camping, die zich volgens het Franse verkeersbureau in Larrau zou bevinden, in Iraty een uiterst klein vacantieoordje moesten zoeken. Hoewel de jagers in hun camouflagekleding er op het eerste gezicht niet zo vertrouwelijk uitzagen, hebben wij die toch maar de juiste weg gevraagd. Zij waren uiterst vriendelijk en verschaften ons de gevraagde inlichtingen waarbij zij toch niet laten konden op te merken: ’Vous êtes des écologistes’. Nog 11 km naar Iraty. De weg klimt naar mijn idee steil de berg op. Ook zijn de wegen niet meer afgeschermd met muurtjes en bovendien wordt het, terwijl wij op het smalle pad rijden, donker. In de schemering steken opeens een paar verwilderde of lievergezegd naar de gewoonte van de streek loslopende paarden de weg over. Wij stoppen op de helling en komen even later tot onze verwondering weer op gang. Wanneer we in Iraty aankomen blijkt de camping nog 3 km verder te liggen. Wij zien de jagers weer terugkeren.