Op het ’twitchers-pad’

De telefonische mededeling op 9 augustus 1985 inzake een rariteit, een Woestijnplevier bij Den Oever, werd door ons met enige reserve verwelkomd. Dat was wel een aardig eindje uit de buurt. Vrijdagavondbezoek. Dus vanzelfsprekend een latertje en dan sta je zaterdagmorgen niet bepaald vroeg op. Dat deden wij vroeger wel, maar tegenwoordig is dat niet meer zo gemakkelijk. Zaterdag bleef het telefoontje echter in ons achterhoofd knagen en het was ongeveer half één toen wij besloten om toch nog maar te gaan. Hoewel het een flinke afstand is, bleek het mogelijk te zijn vlot te rijden en ondanks de stortbuien onderweg, waren wij even over twee uur bij Den Oever.