Bij ons in het bejaardenhuis woont sinds kort Jan Wandelaar. Dat is natuurlijk niet zijn echte naam, maar iedereen noemt hem zo, omdat hij altijd te vinden was in bos en hei. Vroeger! Want inmiddels blijkt hij al 92 jaar te zijn. Als het weer goed genoeg is, zien we Jan Wandelaar op zijn vaste stek op de bank bij de hoofduitgang. Ik ken hem van gezicht totdat ik in het bejaardencentrum mijn diaserie laat zien over het Dommeldal. Jan Wandelaar had eigenlijk een belangrijke vogel gemist, in de serie, kwam hij na afloop vertellen: ’De Schijthop! En da’s jammer’, voegt hij eraan toe, want ’de IJsvogel is ook heel mooi, maar... Hoppen, och jonge toch!’