Dat iemand met maar één oog, ook al is hij een reus, uiterst kwetsbaar is, leert ons de geschiedenis van de Cycloop. Vandaar dat het wijs zou zijn wanneer de overheid niet alleen met haar ene oog dat ’fysieke regulering’ heet, naar de milieuproblemen kijkt, maar ook andere ogen opent. Honderd ogen is misschien weer te veel van het goede (ook met Argus liep het immers slecht af) maar met name het oog van ’educatie en informatie’ zou zeker tot blikverruiming kunnen bijdragen. Zo zou er zelfs meer perspectief in het milieubeleid kunnen komen. De geestelijke vader van het instrument ’educatie en informatie’ is ongetwijfeld de Griekse wijsgeer Socrates. Socrates geloofde immers dat de mens van nature goed is en slechts uil dwaling verkeerde dingen doet: geef hem de goede voorlichting en hij zal juist handelen. De ironie van het lot wil echter dat Socrates’ tijdgenoten zijn educatie en informatie niet op prijs stelden en hem (zoals te doen gebruikelijk met boodschappers wier boodschap ons niet bevalt) ter dood hebben gebracht. Zo toont ons de geschiedenis dat educatie en informatie als zodanig geen Haarlemmer Olie zijn en de ontvangers zelfs in het verkeerde keelgat kunnen schieten wanneer deze er geen trek in hebben.