In 1988 overleed na een langdurige ziekte Theo Belterman, ’vogelaar van het eerste uur’. Hij bezocht in Haarlem de HBS, min of meer als een eenling, wars van de puberale opschepperijen van zijn klasgenoten, de fiets verkiezend boven de voetbal. Gelukkig vormde de vriendenkring van de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie, die even bezeten was van de natuur als hij zelf en waarin hij zich helemaal thuisvoelde, een goed tegenwicht. Hij had van huis uit, geboren in dat milieu dat aan het begin van deze eeuw een zonniger toekomst verwachtte voor arbeiders en middenklasse door het bijbrengen van ontwikkeling en liefde voor de natuur, en door de strijd tegen de drank, een grote belangstelling voor alles wat te maken had met natuur of cultuur. Hij maakte een wat verstrooide indruk, nu eens was hij tintelend van inspiratie, dan weer somber en ontmoedigd, altijd integer en niet berekenend waar het om persoonlijke successen ging.