Onder de rook van Rotterdam en op de overgang van het rivierengebied naar het Deltagebied ligt de Oude Maas, de laatste zoetwatergetijdenrivier van Nederland. Langs de Oude Maas vinden wij op veel plaatsen nog een typisch zoetwatergetijdenlandschap, gekenmerkt door een afwisseling van slikken, biezengorzen, rietgorzen, grienden en grasgorzen. Enkele decennia geleden kwam dit landschap langs vrijwel alle rivieren in het Noordelijke Deltagebied voor, maar sinds de afsluiting van het Haringvliet in 1970 is het zoetwatergetijdenlandschap vrijwel beperkt tot de oevers van de Oude Maas. Door een open verbinding met zee via de Nieuwe Waterweg bleef de belangrijkste milieufactor die het landschap in stand houdt, het getij, gehandhaafd.