Voor veel stadsmensen vormen parkeenden het meest directe contact dat ze met vogels hebben. Bij vogelaars staan deze bontgekleurde tamme eenden echter bijzonder laag aangeschreven, wat bijvoorbeeld blijkt uit de gangbare benaming voor een parkeend: soepeend. Dit artikel wil laten zien dat de minachting niet altijd terecht is. Door soepeenden dienen zich namelijk aantrekkelijke onderzoeksmogelijkheden aan. Aan de hand van een onderzoekje naar soepeenden in een willekeurige buitenwijk wordt een globale vergelijking gemaakt tussen het broedsucces van park- en wilde eenden. Ten slotte wordt een beschrijving gegeven van een andere onderzoeksmogelijkheid die soepeenden bieden.