Anton Bruijn (geboren 6 juli 1923 te Leiden) is op een leeftijd van 69,5 jaar, na een kort ziekbed op 3 september 1992 te Amersfoort overleden. ’Veelzijdig autodidact met een grote liefde voor de natuur en archeologie’ stond in de overlijdensaankondiging. Veelzijdig was hij. Denkend aan hem schieten allerlei gevoelens en gedachten door mij heen. Enkele trefwoorden: ornitholoog, roofvogelasielhouder, ecoloog in zijn gemeente Woudenberg, bewaker van milieu en landschap, uniek vogelfotograaf. Hoe ontmoet je zo’n bescheiden, teruggetrokken man? Enkele anekdotes laat ik hieronder volgen. Tijdens ROB-excursies* bezochten wij onder meer Dorestad, Op de keurig afgeschaafde grond zagen wij paalsporen. Ik stond stil, zag een mij onbekende uilenbal liggen. lemand achter mij riep: ’Kijk je uit waar de Kerkuil zijn nest heeft?’ Dat was het begin van mijn vriendschap met Anton. Wij gingen samen niet naar de receptie maar direct naar zijn boerderij en de tot roofvogelasiel omgebouwde hooiberg. Naar de rennen waar de vogels weer kunnen leren vliegen en naar de Steenuil, onder zijn dakpannen broedend. Hij had net foto’s van een in het asiel broedend bosuilenechtpaar gemaakt.