’Wise Use’ in jachtgebruiken: een verhullend begrip

Economische hulpbronnen voor de bevolking bestaan er zowel in soorten als in dimensies. Er zijn natuurlijke hulpbronnen, die al dan niet vernieuwbaar zijn, hulpbronnen die uit levende of uit dode materie bestaan. Daarnaast hebben verscheidene levende hulpbronnen een sociaal-economische betekenis zonder dat zij in hun bestaan of voorkomen worden aangetast. Buitendien hebben met name levende hulpbronnen, in evolutionaire zin, een eigen bestaansreden. Verstandige gebruikmaking of benutting (’Wise Use’) van natuurlijke hulpbronnen lijkt een goed toepasbare term te zijn om het begrip oogsten voor de moderne bevolking te verduidelijken c.q. bespreekbaar te maken. Het benutten, in termen van het ’Wise-Use’-beginsel, dient het bestaan op een functioneel niveau van levende hulpbronnen niet aan te tasten. Traditionele vormen van dit oogstbeginsel kunnen afgezet tegen onze huidige kennis, vaak onbedoeld ingrijpen in de overlevingsstrategie van soorten. Overlevingsstrategieën zijn, naast verschillende vormen van isolatie, medebepalend bij de ontwikkeling en het zichzelf kunnen handhaven van soorten in een voortdurend veranderend milieu. In sommige gevallen kan het bij herhaling ingrijpen of oogsten, bijvoorbeeld om actuele economische redenen, ertoe leiden dat elders of in andere economische sectoren van de samenleving problemen ontstaan (= externe diseconomie).