Korte Mededelingen

Het broedgebied van de Rode Wouw (Milvus milvus) blijft nagenoeg beperkt tot Europa, waar deze soort in Duitsland, Noordoost-Frankrijk en in Spanje haar grootste populatiedichtheden bereikt. Na een sterke achteruitgang en, plaatselijk volledige verdwijning in de eerste helft van de vorige eeuw, nam, dankzij een betere bescherming tussen 1960 en 1980, de populatie in verschillende landen weer in omvang toe. Naar thans blijkt gaat het sinds circa 1990 plaatselijk toch weer mis, soms zelf dramatisch. Duitsland heeft 60% van de Europese populatie binnen de grenzen, maar tussen 1994 en 1997 nam daar het bestand met 25% af. Rond Halberstadt waren in 2000 nog slechts 35 paren te vinden, tegen 230 in betere tijden. In Noordwest-Frankrijk, waar circa 65% van de Franse populatie huist, is de Rode Wouw overal aan het afnemen dan wel plaatselijk verdwenen. Hetzelfde geldt voor Spanje, waar bijvoorbeeld de soort in de Goto de Donana de biezen heeft moeten pakken. Met uitzondering van Groot-Britannië, waar dankzij een groot en grondig georganiseerd reïntroductieprogramma het decennialange kleine en kwetsbare bestand in Wales, in vijftien jaar piekte naar 350 paren over geheel Schotland en Engeland, herbergen de andere Europese landen kleine populaties. Deze nemen af of zijn stabiel, zoals thans in Zweden, waar de soort overigens sinds omstreeks 1960 een opmerkelijke terreinwinst wist te boeken. Over de oorzaken kijken wij niet op. Directe vervolging komt voor, maar is zeker niet de belangrijkste reden. Alle landen rapporteerden vergiftiging, al dan niet moedwillig. Engeland zag ten minste zestig van de geïntroduceerde Rode Wouwen creperen en in Spanje werden tussen 1990 en 2000 honderden vergiftigde exemplaren aangetroffen. Dat is waarschijnlijk het topje van een ijsberg. Nog afgezien van een nadelig effect voortkomend uit de sluiting van vuilstortplaatsen, zijn Europese roofvogeldeskundigen het erover eens dat door de verloedering van het platteland en de intensivering van de landbouw, deze typische bewoner van het oude Europese cultuurland het niet langer kan bolwerken. Rond een kwarteeuw terug dachten wij dat de Rode Wouw op het punt stond zich permanent als broedvogel in onze natie te vestigen, maar het ziet dus ernaar uit dat die kans aan het afnemen is.