Vijfhonderd miljoen trekvogels komen jaarlijks om in naties waarin veel landgenoten van hun verlof genieten. Voor trekvogels is de doortocht door landen als Frankrijk, Griekenland en Malta geenszins vakantie maar ten minste zo risicovol als hun reis door Italië, het land dat bij vogelbeschermers bekendstaat als een trekvogelkerkhof. Dit ontstellende bericht, voorzien van misselijk makende details, viel te lezen in een uitgave van BBC Wildlife. Die rapportage maakte moedeloos. Want was er dan ondanks Europese voorschriften, tolerantere opvattingen, groeiende sympathie voor vogels en krachtige milieu-organisaties, rond de Middellandse Zee voor trekvogels dan helemaal niets verbeterd? Ruim twintig jaar eerder, in 1979, had Siegffied Woldhek zijn ‘Bird Killing in the Mediterranean’ samengesteld, een rapport dat de massale slachtpartijen onder trekvogels in de Middellandse-Zeelanden in volle omvang openbaarde, voorzien van koele als vitriool inwerkende cijfers. Het European Committee for the Protection of Mass Destruction of Migratory Birds wist wat haar te doen stond en verzette een hoeveelheid werk die evenredig was met de naamlengte. Bij het uit vijf leden tellende comité bevond zich ook een vogelbeschermer uit Malta, met de schilderachtige naam Alfred Baldacchino.