Die ene voorjaarsweek waarin het groen uitloopt! En dan, laat in de herfst, de momenten waarop noordwestenwinden het klare Noord-Atlantische licht naar onze breedten voeren. Op die dagen is Nederland fijn en probeer ik, nog meer dan anders, buiten te zijn. In het voorjaar om te genieten van die transparante ijle sluier te voorschijn komend groen. In het najaar van de apocalyptische kleurenpracht van namiddagluchten aan de westelijke hemel. Lang stelde ik mijzelf gerust dat wat ook beleidsbedenkers aan het Nederlandse landschap dokteren en verknoeien, ze aan dat voorjaarsgroen en die najaarsluchten niets zouden weten te veranderen. Met andere zekerheden, is ook deze aan het wegvallen. Rond mijn woonplaats verbrokkelen skylines, rookkolommen en condensstrepen het uitspansel tot vakjes. En het groen van ‘nieuwe natuur’ ervaar ik vooralsnog anders dan van het groen dat een oude Meidoorn in het Hollandse duin begin april te voorschijn tovert.