Vlerkenstreken Borstbeelden

Zonder Sovon-medewerker Ben Koks was het met de Grauwe Kiekendief in Nederland als broedvogel gedaan. Die stelling verdedig ik met overtuiging. Zou onze natie zonder Grauwe Kieken armer zijn? Ja, dat zou ze! Want het is een weergaloos fraaie roofvogel. Ook zou dat spijtig zijn omdat de Grauwe Kiekendief, met in het kielzog Veldleeuwerik, Patrijs, Kwartelkoning en nog wel een paar soorten, kan gelden als symbool voor een karakteristiek, maar helaas verdwijnend Nederlands cultuurlandschap. Toegegeven, het eerste argument is subjectief. Maar koestert niet iedere vogelaar zijn rijtje voorkeursoorten? Degenen die twijfelen aan deze hulde aan de ‘grauwe kiek’, nodig ik uit op een mooie dag eind-mei af te reizen naar Het Oldambt in Noordoost-Groningen. U gaat dan naar de graanrepubliek, naar het hart van het grauwe kiekenland. Een land van lange lijnen, waarin ver weg in de ruimte horizons samenkomen. Niet onwaarschijnlijk ergens in dat wijde land Ben Koks te ontmoeten, al dan niet vergezeld door zijn rechterhand Erik Visser. U wordt dan onthaald op een gloedvol betoog over de schoonheid van het ruime polderland en over ‘pygargus’, de wetenschappelijke naam van de Grauwe Kiekendief. Ben zal u inprenten dat zonder bezit van geduld, pygargus moeilijk te zien zal zijn. Daarna volgen pakkende verhalen over boeren, loonwerkers, nestenzoekers en medewerkers van de Drogerij BV Oldambt, kortom het team geëngageerde vrijwilligers dat sinds 1990 ervoor zorgt dat pygargus het in Noordoost-Groningen redt. Dit door hem opgerichte netwerk reikt inmiddels tot over de oostgrens en kreeg wortels in de politiek.