Oproepen

Vijftig jaar geleden werden in het Vogeljaar enkele interessante artikelen over de Lepelaar geplaatst. Deze waren van de hand van wijlen Nol Binsbergen (1908- ‘45), één van onze beste vogelfotografen. Nog geen tien jaar later was de lepelaarpopulatie in Nederland ingestort, als gevolg van vergiftiging van hun voedsel in de Waddenzee. Nadat de oorzaak hiervan ontdekt werd door Jan Koeman, konden er maatregelen genomen worden, waardoor de populatie zich kon gaan herstellen. Ondertussen is de groei van de lepelaarpopulatie in Nederland en in de landen om ons heen in een stroomversnelling geraakt. Misschien wel het meest interessant is, dat de groei niet alleen in de oudere bestaande broedplaatsen tot stand is gekomen, maar dat er in de laatste tien jaar allerlei nieuwe kleine vestigingen en pogingen tot vestiging plaatsvinden. Het is van belang dit goed te volgen en te documenteren. Uit navraag bij Sovon is gebleken dat die documentatie voor Nederland niet beschikbaar is of dat er een embargo op ligt omdat iemand erop zou willen promoveren (standpunt Werkgroep Lepelaar). De redactie van het Vogeljaar maakt zich er ongerust over dat er zo gegevens verloren kunnen gaan, die met veel zorg en moeite door verscheidene terreinbeheerders en waarnemers zijn verzameld.