Het Groot Schietveld

Alweer vele jaren terug bracht de Belgische vogellijn een bericht dat vogelaars in een euforische stemming bracht. Het jaar daarop vroeg ik mij af of er weer zo’n bericht zou komen. De tweede week van mei in dat jaar was het zo ver en het kwam vroeger dan verwacht. Weer grote opwinding! Het Kleinst Waterhoen pleisterde, terug op het Groot Schietveld in de Antwerpse Noorderkempen. De veroorzaakte opwinding ging deels over de zeldzaamheid en deels over de uitzonderlijke toestemming die we kregen, een stuk van dit anders verboden terrein te mogen aanschouwen. Het gebied dient twee belangen. Het is militair domein en natuurreservaat. Daar doorheen lopen van zuidoost naar noordwest twee wegen. Bij geopende slagbomen mogen deze ‘doorsteekwegen’ betreden worden. Maar het is dan nog uitkijken: een wapperende rode vlag boven aan een hoge toren wijst op nakende schietoefeningen; rechtsomkeert maken is dan aan te raden. De wegen mogen niet verlaten worden en de lange weg die het gebied van noordoost naar zuidwest doorkruist, is verboden terrein. De gesloten slagbomen aldaar en borden met duidelijk opschrift en symbool wijzen hierop. Het zestienhonderd hectare grote heidegebied is omzoomd met een brede gordel van dennen-, loof- en gemengd bos. Ik woonde er niet zo ver vandaan en bezocht het op zonnige dagen meestal op de fiets. Zo ook die zondag in mei.