Schrik-reaktie

Vroeger heb ik me steeds laten voorhouden, dat „voedselspuwen” een afweermiddel was om een vermeende vijand op een afstand te houden. In de afgelopen barre winterdagen heb ik duidelijk anders ervaren. Veel meer, zo niet uitsluitend, is het een schrik- en vluchtreaktie. Toen ik in 1953 een volwaardige roerdomp in het vrije veld met de hand kon grijpen, omdat hij wat al te vast op zijn beschermende paalstand vertrouwde, wierp hij 7 voorns uit alvorens hij pogingen deed om zich uit de voeten te maken. Maar dit, nadat hij over zijn eerste schrik heen was. Hier zou het uitgelegd kunnen worden als een voorbereiding op de meest effektieve vluchtpoging: zich ontdoen van alle overbodige ballast!