Over (d)rentenieren en functionele reacties

Het is Koninginnedag. Ik besluit dat het een uitstekende dag is om een nesthoudend havikpaar vanuit mijn schuilhut te observeren. Immers, heel ZW-Drenthe hangt voor de buis om de Oranjestoet gade te slaan. In het bos is het dan lekker rustig, denk ik... Ik pak mijn fototoestel, en stop aantekenschrift, broodtrommel en thermosfles met chocomelk in een rugzak en fiets richting Havelterberg. Sinds jaar en dag doet de Havik het hier bijzonder goed. Er is sprake van een stabiele populatie met enkel adulte broedparen en er vindt geen vervolging plaats. Fietsend vanuit het laagland (= dorp “Nijeveen”) zie ik boven de Havelterberg meerdere groepen postduiven hun rondjes draaien, blinkend in de ochtendzon. Bij elke groep hoort een klein huisje met een tamelijk grote duiventil, soms vergezeld van een spiegelbol op een paaltje.