Een bijzondere waarneming: Havik pakt Kerkuil

Op 27 juli 1996 werd ik als IVN-natuurgids opgetrorameld door de tuinman dhr. Raven van de fraaie stinsentuin in het buurtschap Woordeinde te Peize, met de mededeling: “Een valk heeft een uil te pakken!” Gewapend met camera ging ik mee, maar bij aankomst bleek “de valk” gevlogen. De uil lag gestressed op de grond. Het bleek een Kerkuil te zijn. Bij benadering vloog ook deze plotseling weg en de nieuwsgierigen hadden het nakijken. Juist op dat moment sloeg de valk nogmaals zijn slag. De roofvogel zeilde vanuit de reusachtige kroon van twee oude lindenbomen in pijlsnelle duikvlucht naar de geruisloos vluchtende uil, die onmiddellijk werd geslagen. Tegelijkertijd vielen beide vogels op het gazon neer. De roofvogel, die een Havik bleek te zijn, had nu het vaste voornemen dit keer niet meer los te laten ondanks de inmiddels genaderde omstanders, gewapend met schoffel, foto- en videocamera. Het leek wel alsof alles in scène was gezet. Iedereen was het er over eens dat de Kerkuil gered moest worden uit de klauwen van zijn belager. De schoffel werd tussen de poten van de Havik geschoven en omhooggedrukt, opdat de klauwende nagels niet dieper in het verenpak van de uil zouden kunnen dringen. Ondertussen deden de camera's hun werk, terwijl de Havik zijn scherpe blik beurtelings op uil en omstanders richtte. Dan volgde een opwaartse ruk met de schoffel en de uil was ten tweede male bevrijd. Ze bleef met gespreide vleugels liggen en kon simpel met twee handen worden opgeraapt.