De stille doortrekker

De vogeltrek is een fenomeen dat de belangstelling heeft van een ruim publiek. Of men nu vogelaar is of niet, menigeen staat versteld hoe de vogels hun weg vinden. Zonder ooit aardrijkskunde te hebben gestudeerd, slagen zij erin hun bestemming te vinden. Sommige reizen alleen, andere in groepen. Vlakbij de Bosporus ontmoeten veel van deze ‘solitaire’ vogels elkaar en kan men honderden roofvogels tegelijk zien: Schreeuwarenden, Buizerds, Wespendieven, wat niet al. Gedurende deze periode kan het voorkomen dat je oog in oog komt te staan met zo’n stille doortrekker. Dit overkwam me op 4 september 1999. Op het domein van het Wachttoren Bijbel -en Traktaatgenootschap in Emmen. Enkele medewerkers, die in de tuin werkzaam zijn, hadden reeds vanaf 1 september een roofvogel boven het domein opgemerkt die dagelijks een bezoek bracht aan de vijver in de tuin. Groot was mijn verbazing toen mijn aandacht zaterdagochtend werd getrokken door het gekrijs van roeken, kauwtjes en eksters die een poging deden een Visarend te verjagen uit hun luchtruim. Mijn eerste reacte was ‘een Visarend’, waarop ik naar mijn fototoestel snelde en met mijn 300 mm lens een aantal foto’s kon nemen. Na wat cirkels boven de vijver te hebben gedraaid, schoot hij naar beneden en kwam hij met een goudkarper boven. Hierop vertrok hij richting Oranjekanaal om daar zijn verse hap te verorberen. Omstreeks 14.00 uur verscheen hij opnieuw, zo’n vier uur na zijn eerste vangst. Daar het die periode, de eerste week van september, bijzonder mooi weer was met een bijna wolkenloze hemel, leverde dit wederom enkele mooie plaatjes op. Zondag werd de Visarend voor het laatst gezien. Wie weet komt hij tijdens de voorjaarstrek opnieuw langs voor zo’n makkelijk en heerlijk maal.