Iets over avances en zeepbellen: list en bedrog boven de Groote Peel

Nationaal Park de Groote Peel is een hoogveenrestant met een oppervlakte van c. 1500 ha. Het ligt op de grens van Limburg en Noord-Brabant. Vandaag de dag is het haast niet te geloven, maar eind jaren vijftig en zestig herbergde de Groote Peel een florerende stand van de Grauwe Kiekendief, met in topjaren 7 paren (van Seggelen 1999). Door het kwistige gebruik van pesticiden en intensivering van de landbouw in de omliggende agrarische gebieden werden de foerageermogelijkheden van de soort op een wel heel laag pitje gezet. In 1970 bezette één mannetje het laatste territorium van deze soort in de Groote Peel. De Blauwe Kiekendief was hem in 1963, om dezelfde redenen, voorgegaan. Na degradatie van de Grauwe Kiekendief tot schaarse doortrekker, is de Bruine met jaarlijks hooguit twee territoria de enige kiekendief die we boven het typische Peellandschap kunnen zien (Verbeeten 1999). Vanaf eind maart, als de eerste terugkeren uit hun overwinteringsgebieden, kunnen er tijdens het broedseizoen tot in de herfst Bruine Kiekendieven boven de Groote Peel worden waargenomen. De lange periode waarin tijdens het voorjaar doortrek plaatsvindt, bezorgt de inventariseerder veel kopzorgen. En dan vooral op goede dagen, als de soort talrijk in het gebied aanwezig lijkt te zijn. Alleen op basis van individuele herkenning is het mogelijk de blijvers van de trekkers te onderscheiden.