Watervogels in de stad Groningen tijdens de vorstperiode in januari 1985

De nogal ineffciënte verbranding van fossiele brandstof in de Hunzecentrale (slechts 40% van de hoeveelheid vrijgekomen energie wordt omgezet in electriciteit, de rest verdwijnt door de schoorsteen of wordt als warmte afgegeven aan het koelwater) zorgt ervoor dat het koelwatercircuit van de electriciteitscentrale bij langdurige vorst slechts gedeeltelijk of helemaal niet bevriest. Bij aanhoudende matige tot strenge vorst is dit het enige open water in de verre omtrek en het oefent daarom een grote aantrekkingskracht uit op watervogels. Op het “stadse” gedeelte van dit circuit heb ik van 8-31 januari dagelijks de watervogels geïnventariseerd, alleen de Meerkoet en de wilde eend zijn niet geteld, (zie figuur 1). Na een bespreking van het weer volgen de resultaten van de telling.