Een Grote Pijlstormvogel bij Lauwersoog op 4 september 1992

Zeevogels kijken is voor menig vogelaar iets heel speciaals, menig Groningse vogelaar onderneemt per jaar wel één of meer reizen naar de Hondsbosse Zeewering of Schiermonnikoog. Vooral de laatste jaren is gebleken, dat bij harde noordwestelijke winden ook bij Lauwersoog leuke zeetrek is waar te nemen (zie de waarnemingen rubriek). Daar vogels in de provincie mij nu eenmaal het meeste aanspreken en Lauwersoog veel gemakkelijker is te bereiken dan b.v. de Hondsbosse Zeewering, ben ik op zulke dagen dan ook regelmatig bij Lauwersoog te vinden. In de eerste dagen van september was er steeds een harde zuidwestenof westenwind. In de loop van de ochtend van 4 september draaide de wind naar het noordwesten: windkracht 6 à 7 werd opgegeven voor Rottum en IJsselmeer en ik besloot ’s middags vrij te nemen van m’n werk. Om circa 13.15 uur arriveerde ik bij Lauwersoog. Het duurde tot circa 13.45 totdat ik de eerste jager in beeld kreeg. De vogel vloog erg ver weg, dicht onder Schiermonnikoog. Al snel raakte ik de vogel kwijt en al speurend met de telescoop kreeg ik een vogel in beeld op nog geen 300 m afstand. Het eerste wat mij opviel was de zwarte kopkap en de lichte nek en ik dacht even aan een Middelste Jager, hetgeen naar mijn gevoel ook qua grootte goed zou kunnen. Toen ik echter de witte, donker omrande ondervleugels zag, wist ik dat het een pijlstormvogel moest zijn en wel een Grote Pijlstormvogel; dat is de enige met een zwarte kopkap en lichte nekband. Ik kon dat zelf overigens nauwelijks geloven. De vogel kwam steeds zo’n 10 m boven zee uit en dook dan naar beneden. Na een kleine minuut verloor ik de vogel voor de pieren van de haven uit beeld. Een zoekaktie leverde niets meer op. De kortste afstand tot de vogel was ruim 200 m.