Voorkomen en aantalsontwikkeling van wadvogels langs de Groninger Noordkust tussen 1972 en 1997

Sedert de jaren zestig worden langs de Groninger Noordkust hoogwatertellingen van overtijende wadvogels uitgevoerd. Sinds 1976 valt de coördinatie van deze tellingen onder de verantwoordelijkheid van de Wadvogelwerkgroep Groningen. Wim Weijman was van 1976 tot 1989 de coördinator en werd in 1992 opgevolgd door Jan van ’t Hoff. De tellingen werden aanvankelijk vooral uitgevoerd om een beeld te krijgen van het belang van de Noordkust voor wadvogels en om inzicht te krijgen in de aantallen die er in de loop van het jaar verbleven. Momenteel is het vastleggen van aantalsontwikkelingen het belangrijkste doel. Ook vormen de telgegevens een bouwsteen voor een schatting van de populatie-omvang van verschillende soorten (Rose & Scott 1994, Smit & Piersma 1989). Dit laatste is de belangrijkste reden waarom we aan de jaarlijkse midwintertelling meedoen. In de loop der tijd zijn de telgegevens in talloze publicaties verwerkt. Het gaat hierbij onder andere om Boekema et al. (1983), Boere & Zegers (1974-77), Grimmett & Jones (1989), Hall et al. (1998), van ’t Hoff (1989, 1990), van ’t Hoff et al. (1983), Leopold & Dankers (1997), Meltofte et al. (1994), Ministerie van CRM (1981, 1982), Mooser (1967), Osieck (1996), Rooth (1989), van Scharenburg et al. (1992, 1995), Scott & Rose (1996), Smit & Wolff (1981), SOVON (1987), van den Tempel & Osieck (1994), Zegers (1985) en Zegers & Kwint (1992). Hierdoor is veel kennis al gebruikt, onder andere om het gebied beter te beschermen. Er bestond echter behoefte aan een toegankelijk overzicht van al het tot nu toe verzamelde materiaal. Er is voor gekozen dit op twee manieren te doen: via een rapport (van ’t Hoff 1998) en via dit artikel. Het rapport vormde de basis voor het artikel.