Over het Dichroisme in het geslacht Polygonum. Vraag aan de op de Vergadering tegenwoordige leden

Voor eenige jaren vond ik op een bouwland, rijk begroeid met Polygonnm nodosum, eenige exemplaren dezer soort, waarvan de bloemen niet rood maar zuiver groen gekleurd waren. Van de groene planten, welke ik aanvankelijk als een bijzondere variëteit besebouwde, nam ik zaden mede en zaaide die in een tuin te Delft uit. Tot mijn verwondering kwamen daaruit in hef volgende jaar wel meerendeels groene planten op, maar er waren er toch ook zeer vele onder die gewoon rood bloeiden. Van dien tijd af heb ik op de bloemkleur van de verschillende Polygonumsoorten gelet en ben tot het besluit gekomen, dat de tweekleurigheid bij eenige soorten een normaal verschijnsel is, dat echter niet als variëteitskenmerk kan worden opgevat, maar in dezelfde rubriek te huis behoort als de dioecie en de heterostylie. De hoofdreden, waarom hier niet aan een variëteitsverschil kan gedacht worden zie ik vooral daarin, dat de roode en groene planten op elke nitgebreidere groeiplaats gemengd voorkomen, vaak zelfs in ongeveer gelijk aantal, hoezeer meestal het rood overweegt. Gewoonlijk zijn de roode en groene individuen scherp onderscheiden, overgangsvormen, d. w. z. exemplaren met roodachtig groene bloemen, ontbreken echter niet geheel. Aan één en.dezelfde plant echter heb ik nimmer de beide bloemvormen scherp gescheiden waargenomen 1). De aanvankelijk verkregen indruk, dat vooral in het najaar groenbloeiende planten worden aangetroffen, heb ik bij langer zoeken niet houdbaar gevonden. Door mij werden als tweekleurig de volgende soorten waargenomen: • Polygonum nodosum, P. Persicaria, P. Hydropiper.