Opnieuw is een lijvig rapport over de problematiek van zeevogels en olievervuiling verschenen van de hand van NZG/NSO medewerkers en wederom in de reeks technische rapporten van Vogelbescherming, Dit rapport verschaft uitvoerige informatie over de geschiedenis en de actuele situatie omtrent zeevogelsterfte op de kust in de meeste Europese landen, alsmede een uitputtend overzicht van wat hierover in elk land is gepubliceerd. Niet alleen de meest voor de hand liggende Westeuropese landen passeren de revue, maar ook is informatie opgenomen over de Oostzeelanden Zweden, Finland, Rusland, Estland, Letland, Litouwen en Polen en over de Russische kusten van Barentsz Zee en Witte Zee. Des te meer valt op, dat de Middellandse Zee geheel ontbreekt, wellicht als gevolg van gebrek aan informatie uit deze hoek? Zeer bruikbaar zijn de per land gegeven literatuurlijsten, alsmede de gegeven vertalingen van de sleutelwoorden uit de niet-Engelse titels. Dit vergemakkelijkt in sterke mate de mogelijkheden tot het opzoeken van de bronnen waaruit oorspronkelijke informatie is te putten. Minder duidelijk is het voor referent, waarom deze veelheid van gegevens en referenties verschaft wordt binnen het kader van het in de titel van het rapport gestelde. De boodschap van één en ander is in feite het aangeven van de noodzaak om tellingen van gestrande zeevogels gestandaardiseerd en op Europees niveau gecoördineerd aan te pakken om daarmee een instrument in handen te krijgen, waarmee de effectiviteit van wettelijke maatregelen tot lozingsbeperkingen kan worden getoetst. Deze boodschap dreigt mogelijk ietwat ondergesneeuwd te raken voor de potentiële geldschieter(s) van een dergelijk op te zetten systeem. Voor ons, meer in de feitelijke materie geïnteresseerde lezers, hebben beide auteurs in de tussentijd een hoeveelheid informatie bijeengebracht en toegankelijk gemaakt, waarvoor wc ze dankbaar mogen zijn.