Op 6 mei 1996 lag een jonge Grijze Zeehond Halichoerus grypus op het houtwerk onder een steiger in de NlOZ-haven (zuidpunt Texel). Het beest schrok van mij terwijl ik deze steiger opliep en sprong te water. Na ongeveer een minuut kwam het dier op zo’n 5 meter van de steiger weer boven met een circa 40 cm lange Pijlinktvis, vermoedelijk Loligo vulgaris in de bek. Op 8 mei spoelde er vlak bij de NlOZ-haven een jonge Gewone Zeehond Phoca vitulina aan. Dit dier was al enige dagen dood en werd naar Ecomare afgevoerd voor destructie. Bij aankomst viel er een half verteerde bolus uit de bek, die door de aanwezigen als pijlinktvis werd herkend (Salco de Wolf en Jan Boon pers. comm.). Zeehonden staan bekend als viseters, maar met name Grijze Zeehonden pakken ook wel eens een pijlinktvis of een octopus. In een aantal Britse studies komt inktvis voor op dieet-lijsten van zeehonden, bij Grijze iets meer dan bij Gewone. Voor Nederland zijn (pijl)inktvissen voor zover mij bekend niet als prooi van zeehonden beschreven. Navraag bij de schepen in de haven leerde dat er geen visafval over boord was gezet, dus pijlinktvissen waren ter plaatse niet door één van de schepen aangevoerd. In de NIOZ onderzoeksfuik, opgesteld aan de zuidpunt van Texel, werden in deze tijd opvallend veel pijlinktvissen gevangen (Wim Jongejan en Hans Witte pers. comm.). Ook bleek een lokale gamalenvisser uitzonderlijk veel (gesproken werd van 500 kg) pijlinktvissen bijgevangen te hebben. Opportunistisch als zeehonden zijn, maakte deze dieren blijkbaar van de invasie van pijlinktvissen gebruik: de gelegenheid maakt de consument! Many squid Loligo vulgaris entered the western Wadden Sea in early May 1996. Two seals, one Harbour Seal and one Grey Seal were noted to feed on this food source near Texel. As far as we know, squid was not previously decribed as part of the diet of seals in The Netherlands.