Natuurbehoud in Nederland is vanouds meer dan het opkopen en beheren van natuurgebieden. De natuurbescherming heeft zich ook steeds met de politiek bemoeid, omdat er in dit land een intensieve wisselwerking is tussen het (veranderend) gebruik van de grond en de mogelijkheden om natuur te behouden. De mens oefent, gewild en ongewild, steeds invloed uit op de natuur en het landschap. Daarom ontkomt de natuurbescherming niet aan standpuntbepaling over heel andere dingen dan alleen natuurbehoud in enge zin. Blijvende garanties voor de natuur moeten ook door anderen dan natuurbeschermers worden geleverd. In dit artikel wordt de vraag gesteld in hoeverre de natuurbescherming zich moet laten terugdringen tot het eigen (beperkt) territoir van de (grote) natuurgebieden en welk recht van spreken ze heeft over de werkwijze van de boer, de ondernemer, de recreant of de stedebouwer. Daarna keren wij terug naar het voorwerp van de natuurbescherming: de natuur. Hoe moet die natuur eruit zien?