Op de valreep

Met enige weerzin pleeg ik in november tot me door te laten dringen dat het uit is met de pret: de tuin kil, de vlinders ondergedoken. Lang heb ik de illusie van een eindeloze zomer weten op te roepen met oktoberbloei, “als de bloemen hun laatste couragie geven, en ze niet meer weten, hoe vinnig te rieken”, zoals Felix Timmermans het eens plastisch beschreef. Er dronken op een buitenissige novemberdag wel eens vosjes van mijn kruidig geurende chrysant! Eleganter dan met gistend most in rottende reinetten kunnen we de laatste passanten met iets bloeiends verleiden om nog even hun ‘neus’ te laten zien.