Verhuizing van Waterjuffers

Ieder weet, dat vele dieren op bepaalde of onbepaalde tijden in groote scharen van de eene plaats naar de andere trekken. Zulk eene neiging tot verhuizing is ook aan sommige insekten eigen, en genoeg bekend is het, hoe in de warmere streken, somwijlen sprinkhanen (vooral Gryllus migratorius) in zulk een verbazend aantal zich te zamen op reis begeven, dat zij als eene wolk de zon verduisteren, en een ware plaag worden voor de bewoners wier velden zij bezoeken, om hunnen oogst binnen weinig tijds geheel te vernielen. Zeldzamer is het volgende geval, dat voor korten tijd in het naburige Belgie plaats greep, en door den hoogleeraar morren aan de Belgische Akadernie in hare zitting van den 2den July 1853 werd medegedeeld. “Den 16den Juny 1853, omstreeks 4 uren des namiddags, zag men nabij Bel-Oeil (in de provincie Henegouwen), gedurende ongeveer drie vierde uurs en over eene uitgestrektheid van minstens drie vierde uur gaans, ontelbare menigten van Waterjuffers heentrekken in de rigting van het Zuid-Oosten naar het Noord-Westen.