Eene beklimming van den Ararat

Onlangs werd in eenen vriendenkring te Utrecht, die geregelde bijeenkomsten houdt, ter bespreking van wetenschappelijke onderwerpen, een vreemdeling binnengeleid. Hij werd aan de reeds aanwezige leden voorgesteld als de heer Dr. moritz, directeur van het meteorologisch observatorium te Tiflitz in den Kaukasus. Door zijne regering met eeno wetenschappelijke zending belast, bezocht hij ook het met roem buitenlands bekende Utrcchtsche meteorologische observatorium > en het was hieraan dat bovengenoemde vriendenkring do kennismaking met eenen belangwekkenden man te danken had. Toen reeds eenige leden hun aandeel aan liet wetenschappelijk onderhoud hadden geleverd, noodigde de gastheer, de tijdelijke voorzitter, den heer moritz uit ook de eene of andere mededeeling te doen uit den schat zijner eigene ervaring. De heer moritz stelde toen voor een verhaal te geven van eene beklimming van den berg Ararat, welke hij persoonlijk had bijgewoond. Natuurlijk werd dit voorstol met graagte aangenomen , en de lieer moritz begon zijn verhaal, dat steller dezes zoo getrouw mogelijk, geholpen door de op het oogenblik zelf door een der leden gemaakte aanteckeningen, in zijne eigene woorden heeft trachten terug te geven. »Ten behoeve der driehoeksmeting van de aan het gezag van Rusland onderworpen landen van den Kaukasus, werd tot eene beklimming van den Ararat besloten, om diens top tot een der hoofdpunten in het net der driehoeken te maken. De Ararat is als het ware een vooruitspringende berg van den eigenlijken Kaukasus, waarmede hij echter in zamenhang is. Ook met de Albruska is hij verbonden door lagere bergen. Echter verheft hij zich schier onmiddellijk uit de vlakte, of eigenlijk uit het dal, aan welks overzijde de berg oprijst, die den naam van kleinen Ararat draagt. Vooral aan de noordzijde is de helling der beide bergen zeer steil en staan zij bijna afzonderlijk. Beide zjjn van ouden, voorhistorischen, vulkanischen oorsprong. Op eenen afstand vertoont zich de top van den Ararat rnet een wit sneeuwkleed overdekt, waartusschen zich zwarte, naar beneden dalende strepen vertoonen. Deze strepen zijn de uit los gesteente opeengestapelde uitpuilende rotskanten, terwijl de sneeuw de daartusschen gelegen diepten of dalen vult.