Waterafscheiding bij den tamarindeboom

In verband met eene vroeger in het Album der Natuur uitgekomene verhandeling over den invloed der bosschen op de luchtsgesteldheid, meen ik opmerkzaam te moeten maken op oen werkje van dr. HERMAN RENTZSCH, der Wald, Leipzig 1862, in hetwelk nog vele bijzonderheden worden medegedeeld ten betooge van den grooten invloed van boomen en van gewassen in het algemeen op het voorkomen van water in eenige landstreek. Op bl. 160—161 wordt eene bijzonderheid hiertoe betrekkelijk medegedeeld ten aanzien van den Tamarindeboom, die eene bijzondere vermelding waardig is. Eenige plantenafdeelingen en daaronder bepaaldelijk die der Peulvruchten, waartoe de Tamarinde behoort, hebben boven anderen de eigenschap om water uit hunne bladen af te scheiden. Men werd hierop vooral opmerkzaam hij den Tamarindeboom, van welken de bewoners van heete luchtstreken zelfs beweren, dat zijne schaduw vergiftig is. Dit laatste is nu wel gebleken overdreven te zijn, maar toch ontwikkelt deze boom zulk eene groote hoeveelheid waterdamp, dat een langdurig vertoef onder zijne bladen uit dezen hoofde nadeelig voor de gezondheid is. Die vochtafscheiding is zoo overvloedig, dat men korten tijd na zonsondergang aan de uiteinden der blaadjes droppen zuurachtig water ziet, welke onbewerktuigde zouten, gom, suiker enz. opgelost bevatten, en dit op oogenblikken soms, dat er nog geen spoor van dauw te zien is.