Waarneming der aardbeving te Laibach op het magnetisch observatorium te Potsdam in verband met de voortplantingssnelheid der aardbevingsgolven

Even als reeds meermalen bij vroegere dergelijke natuurverschijnselen, o. a. bij de aardbeving van Konstantinopel op den 19den Juli des vorigen jaars, vertoonden de magnetische registreerinstrumenten te Potsdam en op andere observatoria ook tijdens de katastrophe van Laibach op den 14den April dezes jaars, weder plotselinge eigenaardige storingen, zoodat het mogelijk was, het tijdstip van het optreden der aardbevingsgolf tot op ongeveer 1/4 minuut nauwkeurig te bepalen. Bedoelde instrumenten teekenen onafgebroken de schommelingen van het aard-magnetisme op en wel zoowel wat richting als sterkte betreft. Men bezigt tot dit doel drie verschillende instrumenten, van welken het eene, met vrij in den magnetischen meridiaan hangenden naald de magnetische declinatie aangeeft, een tweede, met een eveneens horizontaal, doch aan twee draden hangenden magneet, welke tengevolge van de spankracht der draden in de magnetisch oost-westelijke richting gebracht is, de wijzigingen in de horizontale ontbondene van het aardmagnetisme opteekent, terwijl eindelijk het derde instrument, zijnde eene magnetische balans, bij welke de magneetstaaf op eene snede horizontaal balanceert, in staat stelt de schommelingen der vertikale ontbondene waar te nemen. De registreer-methode bestaat nu hierin, dat van eene lichtbron uitgaande lichtstralen op eenen, met den magneet vast verbonden en aan zijne schommelingen deelnemenden spiegel vallen en tevens op eenen tweeden, vaststaanden; op beide spiegels worden deze lichtstralen teruggekaatst en dan door eene eigenaardige inrichting tot lichtpunten van geringe uitgebreidheid geconcentreerd, die op eene met den tijd ronddraaiende wals vallen, op wier omkleedsel van broomzilverpapier zij lichtindrukken veroorzaken.