Telegrafeeren zonder draden

Naar aanleiding van de laatste proefnemingen met het telegrafeeren zonder draden, meenen wij onzen lezers geen ondienst te bewijzen hen in kennis te stellen met het volgende bericht uit het Zeitschrift für den physikalischen und chemischen Unterricht, dat ook indertijd de experimenten van W. H. PREECE en W. en R. RATHENAU vermeldde. ¹ Toen in het begin van 1895 de kabel tusschen Oban en het eiland Mull brak, en men dien niet onmiddellijk kon maken, spande men op beide oevers van het kanaal parallelle geleidingen. Eene Leclanchébatterij van 100 elementen leverde den primairen stroom, die 260 maal in de seconde verbroken werd; als ontvanger deed een telefoon dienst. Een dergelijke aanleg was echter bij schepen en lichttorens niet goed uitvoerbaar. In Augustus 1896 probeerde men tusschen de North-Sandhead-lichtbaak en de kust een telegrafische verbinding zonder draad te vervaardigen, door op den bodem der zee onder de lichtbaak een kabelrol te leggen en de baak zelf met een kabel te omwikkelen. De afstand tusschen de twee aldus gevormde rollen bedroeg 200 vadem; het seinen was evenwel niet mogelijk, daar het zeewater en de ijzeren wand van de baak al het arbeidsvermogen verbruikten.