Voor een jaar of tien kwamen van Engeland uit roode kanaries in den handel, waarvan het al spoedig bekend werd, dat zij kunstmatig door voeding met cayennepeper die roode kleur gekregen hadden. Aanvankelijk maakte dit vrij wat opgang, de roode vogels werden duur betaald. Doch toen het nieuwtje er af was en het bovendien bleek dat de roode kleur bij ’t ruien langzamerhand verdween , raakte de zaak in ’t vergeetboek. Zij is anders uit een physiologisch oogpunt interessant genoeg. Niet alle kanarierassen zijn er even geschikt voor. De rassen, bij wier kweeking voornamelijk gelet wordt op teekening en uiterlijk, zooals b. v. de Norwich-kanaries, nemen de roode kleur het gemakkelijkst aan. Andere vogels daarentegen, die sedert vele generaties vooral gefokt worden met het oog op het gezang en waarbij minder op kleur en uiterlijk wordt gelet, zooals de Harzer-kanaries, zijn veel moeielijker rood te kleuren en brengen het niet verder dan tot een oranjetint. Geheel en al mislukt de kleuring bij de reuzenkanaries van Manchester.