De opening van het „Institut Pasteur”

PASTEUR, een van Frankrijke edelste zonen, die zich reeds door zijne werken op het gebied der natuurwetenschappen een gedenkteeken heeft opgericht hechter dan van hout en steen, wiens naam ten gevolge van de vele zegenrijke toepassingen der door hem gedane ontdekkingen de harten van velen, voor wie de jaarboeken der natuurwetenschappen gesloten boeken blijven, met dankbaarheid en vereering vervult, PASTEUR heeft den 14den November van een lievelingswensch de vervulling mogen aanschouwen, die voor de lijdende menschheid eene reden tot nieuwe vreugde moge zijn en die, hoewel tegen den uitdrukkelijken wensch van den stichter in, diens naam ook in volgende eeuwen bij het volk zal doen leven. Op den genoemden datum toch werd het Institut Pasteur plechtig geopend. De gebouwen zijn opgericht in een stil gedeelte van Parijs tusschen de rue Dutot en de rue des Fourneaux. Aan de eerste straat, daarvan door oen ijzeren hek gescheiden, staat het hoofdgebouw; aan de tweede straat is een ruime tuin, waarin kleine, schilderachtige bijgebouwen tusschen heesters ingesloten verspreid zijn, terwijl men achter in den tuin den voorgevel ziet van een tweede groot gebouw, dat door een ruimen gang met het eerste verbonden is. Het geheel beslaat eene uitgebreidheid van 11 030 M². Onder eene algemeene belangstelling van klein en groot werd de stichting geopend, waarvoor eene som van twee-en-een half millioen francs door openbare inschrijving bijeengebracht was. Alle huizen in de buurt vlagden; wetenschappelijke vereenigingen hadden haar vertegenwoordigers gezonden en de president der republiek was met de ministers FLOQUET, LOCKROY, VIETTE, LEGRAND en PEYTRAL bij de plechtigheid tegenwoordig. BERTRAND sprak namens de Académie des sciences; dr. GRANCHER, sints lang een der trouwste medewerkers van PASTEUR, gaf daarop nieuwe mededeelingen aangaande de behandeling der hondsdolheid; de heer CHRISTOPHLE, bestuurder van het Crédit foncier, bracht verslag uit omtrent de wijze, waarop aanzienlijken binnen en buiten Frankrijk belangrijke sommen hadden gestort en waarop werklieden hun spaarpenningen hadden afgestaan voor het grootsche doel, en eindelijk sprak de zoon van PASTEUR, secretaris bij het fransche gezantschap aan het italiaansche hof, de rede van zijn vader uit, daar deze te zeer ontroerd was om zelf het woord te kunnen voeren. In de bibliotheekzaal, waar de hooge vergadering samen kwam, prijken onder de borstbeelden van de voornaamste vier gevers en geefsters die van den keizer van Rusland en die van de onlangs overleden madame BOUCICAUT, de voormalige eigenares van de Magasins du Louvre.