Watergas gebruikt om hooge temperaturen te verkrijgen

HEINRICH BILTZ heeft in de fabriek van de firma JULIUS PINTSCH (deze te Berlijn gevestigde firma heeft hare fabriek te Fürstenwald a/d Spree) watergas gebruikt om in ovens hoogere temperaturen te verkrijgen, dan tot nog toe door verbranding van lichtgas verkregen werden. In die fabriek zijn blaastoestellen in gebruik, waarin watergas met lucht wordt vermengd en door verbranding van dit mengsel eene hitte van 1700° wordt bereikt; van dezen warmtegraad wordt gebruik gemaakt voor het hardbranden van magnesiastiften, waaraan in de Auersche branders de gloeikousjes bevestigd zijn en van kleinere magnesiastiften voor Fahnejhelmkammen (die de watergasvlam lichtgevend maken). Ook dient deze hitte voor het uitgloeien van draden voor gloeilampen. Daar BILTZ hoogere temperaturen wenschte en de in de fabriek gebruikte ovens daarvoor niet gewijzigd konden worden, o. a. omdat het gebruikte materiaal (chamottosteen) dan begon te smelten, heeft hij van andere bouwstoffen gebruik moeten maken om een geschikten oven te verkrijgen. Als bouwstof, die tegen de sterke verhitting bestand is, worden gebruikt magnesiasteenen uit de magnesietwerken in Stiermarken. Magnesiet geeft bij het branden magnesia op dezelfde wijze als waarop kalksteen gebrande kalk geeft. Dat de bedoelde steenen terecht magnesiasteenen heeten bewijst het onderzoek naar hun scheikundige samenstelling, waarbij bleek, dat zij ongeveer 88 pct. magnesia, 7 pct. ijzeroxyde, 2 pct. kiezelzuur en geringe hoeveelheden gebrande kalk, mangaanoxyde en aluminiumoxyde bevatten. Bij het ineenzetten van den oven worden de afzonderlijke steenen met elkander verbonden door een mengsel van heete teer en meel van fijn gestampte steenen; het teer brandt weg, wanneer de oven droog gestookt wordt. Terwijl de steenen in verschen toestand met een hamer en op de draaibank kunnen worden bewerkt (er worden o. a. smeltkroezen uit vervaardigd), worden zij, wanneer zij aan de hooge temperatuur van den oven worden blootgesteld, zeer vast en zóó hard, dat zij niet langer bewerkt kunnen worden.