Geleerde honden

Het is thans vier- of vijfenveertig jaren geleden, dat een virtuoos eene kunstreis door Europa deed en overal de toeschouwers door zijn talent in verbazing bracht. Die virtuoos was een hond en heette Minuto. Hij bezocht ook verschillende steden van ons vaderland, onder anderen Utrecht, waar ik op eenen avond onder zijne bewonderaars behoorde. Nog levendig herinner ik mij het tooneel. Het was in de groote concertzaal in de vroegere St. Mariakerk, sedert vervangen door de nieuwe zaal in het Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen op de Maria-plaats. Minuto’s eigenaar had die zaal voor hem afgehuurd ten einde op eene gepaste wijze het zeer fatsoenlijke publiek te ontvangen, dat de kunst-voorstellingen van den beroemden hond bijwoonde. In het midden der zaal was een fraai tapijt gelegd. Daaromheen waren boogsgewijs eenige rijen stoelen geplaatst, die weldra door een aantal heeren en dames, tegen den entree-prijs van een gulden, werden ingenomen. Op het orchest zag men een klein ledikant met een sierlijken, als een kroon uitgesneden, schitterend vergulden hemel, van welken roode draperiün, met goud passomentwerk afgezet, op bevallige wijze afdaalden en, van voren open, het met blauw satijn bekleode bed lieten zien. Dit pronkstuk was, — naar wij vernamen, — een geschenk van Z. M. Alexander I, keizer van Rusland. Ter weerszijde van dit ledikant lagen op kleine tapijten twee groote kussens. Op den achtergrond waren eenige planten geplaatst, tegen welker groen het rood en verguld der draperiën goed afstaken. Men ziet het, aan de mise en scène was eenige zorg besteed.