Voor een paar jaren (in den jaargang 1872 bl. 129) gaf ik aan onze lezers een verhaal aangaande eene samenkomst waarin het aan verscheidene mijner vrienden, professoren en doctoren, evenmin als aan mij, gelukte de wijze te ontdekken hoe een zoogenaamde geleerde hond een reeks van kunststukken verrichtte, die blijkbaar het gewone hondenverstand te boven gingen, totdat wij eindelijk de poging daartoe moesten opgeven en de meester van den hond ons het geheim verklaarde, dat uiterst eenvoudig bleek te zijn. Ik mocht toen dit geheim niet verklappen, omdat wij ons jegens den eigenaar van den hond tot geheimhouding verbonden hadden. Aangenaam is bet mij daarom aan onze lezers een dergelijk geval te kunnen mededeelen, ten aanzien waarvan mij geen geheimhouding is opgelegd. Het betreft ditmaal een geleerden of, indien men liever wil, een gedresseerden olifant in den zoölogischen tuin te Antwerpen, omtrent welken mij mijn vriend de heer HENRI VAN HEURK het volgende schrijft: