De sprekende phonograaf

In de aflevering van 3 Januari 1878 van het Engelsche tijdschrift Nature komt een opstel, vergezeld van eene afbeelding voor, dat ontleend is aan de Scientific American van 22 December 1877. Dit opstel begint met de volgende woorden: “Onlangs kwam de heer THOMAS A. EDISON op ons bureau, en zette een klein werktuig op den lessenaar, draaide een kruk rond en het werktuig vroeg: “Hoe vaart gij?” “Hoe vindt gij den phonograaf?” Vervolgens vertelde het ons dat “het zelf heel wel was”, en zeide ons daarop “Goeden avond!” Deze woorden worden niet alleen door ons zelven, maar door meer dan een dozijn personen gehoord, die rondom het werktuig stonden.” Uit de nu volgende beschrijving en uit de afbeelding blijkt, dat dit werktuig vooreerst bestaat uit een rol, die beantwoordt aan het dergelijk doel dat men bij de meeste registreerende instrumenten aantreft, maar in plaats van het met rookzwart bedekte papier, dat men gewoonlijk in zulke gevallen gebruikt, is hier bladtin rondom de rol gelegd. Aan de eene zijde van de rol is een korte gebogen buis geplaatst met een mondstuk aan het eene einde, terwijl zich aan het andere einde een dun ijzerplaatje bevindt (even als in de telephoon), dat in het midden van een stiftje voorzien is. Spreekt men nu in het mondstuk, dan komt het ijzerplaatje in trilling, en het stiftje schrijft op het tinblad va. de rol, die gelijktijdig rondgedraaid wordt en zich daarbij langs een schroeflijn voortbeweegt, omdat in de as een schroef is ingesneden. Dientengevolge vertoont zich het schrift als dunne strepen, die uit dicht opeenvolgende kleine indrukselen bestaan, die zich als rijen van kleine stipjes en streepjes vortoonen. De hier gebezigde phonograaf verschilt derhalve van diegenen welke alreeds sedert lang in gebruik waren, alleen daarin, dat, in plaats van het trillende organisch vliesje, een ijzerplaatje, en, in plaats van het bekleedsel met rookzwart, bladtin gebruikt wordt. Dit laatste is echter van gewicht, omdat daaraan nu bij het opschrijven der klanken kleine hoogten en diepten ontstaan.