Edison’s nieuwste telephoon

De Scientific American van 27 Sept. 1.1. geeft eene afbeelding van dit werktuig. Ik heb gemeend dat de lezers van dit Album—althans de lezers van “EDISON’S elektromotograaf” in het vorig nommer, blz. 384 vor. jaarg. — met eenige belangstelling zouden kennis nemen van het werktuig in zijn geheel, dat in genoemd opstelletje is beschreven en bij gedeelten afgebeeld. Ook onze uitgever deelde die meening met mij en veroorloofde mij die afbeeldingen hier over te nemen. ¹ De “ontvanger” van het afgebeelde werktuig is eenigszins anders en naar het mij voorkomt beter ingericht dan de in mijn vorig opstel beschrevene. De trilplaat, ook van mica, evenals die van den “spreker” en waarschijnlijk wel even groot als deze, draagt in het midden, door een schroef met moer daaraan bevestigd, het stijltje A B van hard gevulcaniseerde guttapercha (eboniet). In een cylindrische holte daarvan, tegen den met platina bedekten kop van de schroef, is een cylindertje van retortenkool geplaatst en daartegenaan rust een koperen cylinder, die door een veer C D met behulp van het schroefje E meer of minder daartegen kan gedrukt worden. Geleiders bij F en G veroorloven om schroef en kool en veer in een stroomgeleiding op te nemen. Wordt de trilplaat door het spreken in beweging gebracht, dan veroorzaakt dit op de gewone wijze eene verandering in het geleidingsvermogen der kool op de aanrakingsplaatsen, en dus in de sterkte van den daardoor voortgeleiden stroom, welke den spreker op een verafgelegen station aan het spreken kan brengen.