Fossiele statolieten van inktvissen

Van veel recent algemeen voorkomende soorten inktvissen zijn tot nog toe geen fossiele resten gevonden, omdat zij door het ontbreken van een fossiliseerbare schelp of schild alleen onder bijzondere omstandigheden fossiliseren. Zo heeft bijvoorbeeld de beroemde lithografische kalksteen van Solnhofen (Boven Jura) nogal wat fossielen van schelploze inktvissen opgeleverd. Sinds kort echter hebben Clarke en Fitch fossiele evenwichtasteentjes (statolieten) van inktvissen ontdekt in Tertiaire afzettingen en daarmee de kans vergroot fossiele vertegenwoordigers van deze groep te vinden, waardoor hun evolutie beter bestudeerd kan worden. De vondst van deze statolieten, eerst in tertiaire afzettingen in de Verenigde Staten, later ook in Europa, haalde zelfs het gerenomeerde tijdschrift Nature. Uitgebreider rapporteerden Clarke en medewerkers hierover in andere tijdschriften, terwijl zij ook een onderzoek startten naar vorm en variatie van deze steentjes bij zoveel mogelijk recente inktvissoorten (zie literatuurlijst) . Dergelijke statolieten zijn klein, zelden groter dan 2 mm, en niet algemeen voorkomend in tertiaire afzettingen. Zo leverde 1 ton sediment (Lomita marl, Plioceen, Californië) 2k.299 otolieten en statolieten op, waarvan 185 intkvis statolieten. Twee monsters van ieder rond 750 kg uit het Bekken van Aquitanië, Frankrijk (BuraigaliSn) verzameld bij Paillon en Poyartin, leverden ieder slechte 3 exemplaren op. Aangezien Werkgroepsleden echter bekend staan om de grote hoeveelheden materiaal die zij verwerken, leek het me interessant iets over deze fossielen te schrijven. Mogelijk kan dit er toe bijdragen dat meer inktvis statolieten gevonden zullen worden, weliswaar niet meer de eerste uit Europa, maar misschien toch wel de eerste uit België, Duitsland of Nederland.